جاندارلغتنامه دهخداجاندار. (نف مرکب ،اِ مرکب ) معروف است که انسان و حیوان زنده باشد. (برهان ). ذی روح . دارای روان . حیوان . (ناظم الاطباء). || قادر. توانا. (ناظم الاطباء). || (از
جاندارفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. انسان، حیوان، و گیاهی که جان داشته باشد؛ ذیروح.۲. [مجاز] مستحکم؛ بادوام.
جاندارفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. نگاهبان؛ پاسبان؛ حافظ جان.۲. محافظ مخصوص پادشاه که در قدیم با شمشیر در کنار سلطان بود: ◻︎ ندیم و حاجب و جاندار و دستور / همه خفتند خسرو ماند و شاپور (نظامی۲:
جاندارلیلغتنامه دهخداجاندارلی . (اِخ ) (خلیج ...) در شمال خلیج ازمیر قرار دارد. طول و عرض آن 20 هزار گز است و «باقرچایی » به این خلیج میریزد. (از قاموس الاعلام ترکی ).
جاندارلیلغتنامه دهخداجاندارلی . (اِخ ) قصبه ٔ کوچکی است در ولایت آیدین در قضای برغمه که تابع سنجاغ ازمیر است و در ساحل شمالی خلیج جاندارلی در جنوب شرقی قضای برغمه قرار دارد. این قصب
جاندارولغتنامه دهخداجاندارو. (اِ مرکب ) کنایه از تریاک است که افیون باشد. (برهان ). || نوش دارو و تریاق را گویند که حفظ جان کند و زندگی بخشد. (آنندراج ) : جانداروی عاشقان حدیثت قفل
جانداریلغتنامه دهخداجانداری . (حامص مرکب ) سلاح داری . محافظت . نگهبانی . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). محافظت جان : آن ترک که یافت منصب جانداری یک لحظه نمی شکیبد از دلداری گفتم دل من ن
جاندارپنداریanimismواژههای مصوب فرهنگستانباور به آنکه پدیدههای طبیعی مانند جنگل و رودخانه و ابرها دارای روح یا جان هستند