بسترلغتنامه دهخدابستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] (اِ) پهلوی ،ویسترک . «تاوادیا 166:2»همریشه ٔ گستر. «اسفا 1:2 ص <span class="hl" di
بیشترلغتنامه دهخدابیشتر. [ ت َ ] (ص تفضیلی ) بیش . زیادتر. افزونتر. حصه ٔ بزرگتر و زیادتر از دو حصه ٔ غیرمتساوی چیزی . (ناظم الاطباء). مقابل کمتر. ازید. قسمت عمده : دیوه هرچند کابریشم بکندهرچه آن بیشتر بخویش تند. رودکی (از لغتنامه ٔ اسدی ).
بسترفرهنگ فارسی عمیدرختخواب گستردهشده؛ تشک؛ توشک.⟨ بستر رود: جایی که رود از آن میگذرد؛ رودخانه.
بسترفرهنگ فارسی عمیدرختخواب گستردهشده؛ تشک؛ توشک.⟨ بستر رود: جایی که رود از آن میگذرد؛ رودخانه.
کف ءلغتنامه دهخداکف ء. [ ک ِف ْءْ ] (ع اِ) شکم رودبار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بطن وادی . (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ). بستر رود. (ناظم الاطباء). کفی ٔ. (از معجم متن اللغة).
پادگانهفرهنگ فارسی عمید۱. (زمینشناسی) دیوارههایی که از تهنشستهای آب رودخانه در کنارههای بستر رود تشکیل میشود.۲. [قدیمی] بام؛ پشت بام.۳. [قدیمی] پنجره.۴. [قدیمی] دریچه.۵. (زمینشناسی) صفه یا جای هموار و بلند در کمر کوه.
رودکدهلغتنامه دهخدارودکده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) وادی . (مهذب الاسماء). رودخانه . بستر رود : رود بر دو ضرب است یکی طبیعی است و دیگر صناعی ، اما رود صناعی آن است که رودکده های او بکنده اندو آب بیاورده اند. (حدود العالم ). و رودکده ٔ
بسترلغتنامه دهخدابستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] (اِ) پهلوی ،ویسترک . «تاوادیا 166:2»همریشه ٔ گستر. «اسفا 1:2 ص <span class="hl" di
بسترفرهنگ فارسی عمیدرختخواب گستردهشده؛ تشک؛ توشک.⟨ بستر رود: جایی که رود از آن میگذرد؛ رودخانه.
بسترفرهنگ فارسی معین(بِ تَ) [ په . ] ( اِ.) 1 - تُشک ، جای خواب . 2 - پهنه ، ساحت . 3 - زمینه و امکان برای کاری . 4 - پهنه ای که آب بر آن جریان دارد.
شبسترلغتنامه دهخداشبستر. [ ش َ ب ِ ت َ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز بخش شبستر واقع در 53 هزارگزی باختری تبریز. دارای 7640 تن سکنه . آب آن از چشمه و رود چای دره و محصول آن غلات ، حبوبات و پنبه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span cl
شبسترلغتنامه دهخداشبستر. [ ش َ ب ِ ت َ ] (اِخ ) نام یکی از بخشهای شش گانه ٔ شهرستان تبریز. این بخش 71 آبادی دارد و سکنه ٔ آن 77980 تن است که با سکنه ٔ خود شبستر 85620 تن میشود. آب آن از برفهای
بسترلغتنامه دهخدابستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] (اِ) پهلوی ،ویسترک . «تاوادیا 166:2»همریشه ٔ گستر. «اسفا 1:2 ص <span class="hl" di
گوش بسترلغتنامه دهخداگوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] (اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس عظیم و در دامن آن کوه دریایی بود، لشکریانش به شکار مشغول شدند و مردی یافتند بزرگ جثه و درشت اع
نازبسترلغتنامه دهخدانازبستر. [ ب ِ ت َ ](اِ مرکب ) بستر راحت . بستر لطیف و نرم : گه چوب آستان توام نازبالش است گه خاک بارگاه توام نازبستر است .اثیرالدین اخسیکتی .