بانکدارلغتنامه دهخدابانکدار. (نف مرکب ) کسی که بانک دارد و موجد و مؤسس و خداوند آن است و بکارهای بانکی می پردازد. (لغات مصوبه ٔ فرهنگستان ). بانکیه .
بانکداری الکترونیکیelectronic banking, e-bankingواژههای مصوب فرهنگستاننوعی بانکداری که در آن مشتری تراکنش خود را ازطریق شبکۀ اینترنت انجام میدهد
بانکداری الکترونیکیelectronic banking, e-bankingواژههای مصوب فرهنگستاننوعی بانکداری که در آن مشتری تراکنش خود را ازطریق شبکۀ اینترنت انجام میدهد
بانکداری سرمایهگذاریinvestment bankingواژههای مصوب فرهنگستانواسطهگری مالی در خرید اوراق بهادار دست اول و عرضه به سرمایهگذاران در بازار سرمایه