اخدعلغتنامه دهخدااخدع . [ اَ دَ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از خَدع . فریبنده تر: اخدع من ضب ّ. || (اِ) رگ حجامتگاه . رگ گردن . رگ پشت . رگی است در جای حجامت عنق و آن شعبه ای از ورید باشد و آن دو است و مجموع آن دو را اخدعان گویند و یقال فلان شدیدالاخدع ؛ ای شدید موضعالاخدع . ج ، اخادع . (منتهی الا
اخذهلغتنامه دهخدااخذه . [ اَ ذَ ] (ع اِ) (اصطلاح طب ) جمود. شخوص . این هر سه نام بیماری ایست که ناگاه حس و حرکت مردم فروگرفته شود چنانکه اگر بر پای باشد یا نشسته یا خفته یا اندر کاری باشد چون این علت پدید آید هم بر آن شکل بماند خشک ، و اگر بیدار باشد چشمها بازکرده بماند. و اگر در خواب باشد چش
اخذةلغتنامه دهخدااخذة. [ اُ ذَ ] (ع اِ) افسون . جادوئی . سحر. کار بغایت نازک و باریک که مانندسحر باشد. || مُهره ٔ افسون که بدان زنان عرب مردان را از زنان دیگر بند کنند. || اخذةالنّار؛ زمان اندک بعد از غروب آفتاب و قولهم : بادر بزندک اخذةالنار؛ شتاب کن بگیرائی آتش با آتش زنه اندکی پس از غروب آ
اخضعلغتنامه دهخدااخضع. [ اَ ض َ ] (ع ص ) راضی بخواری . (منتهی الارب ). فروتن . مؤنث : خَضْعاء. ج ، خُضْع. || آنکه سراوکندگی او را خلقت باشد. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). پست گردن از خلقت . (منتهی الارب ). گردن فرونشسته . (مهذب الاسماء). گردن نزدیک بپا دارنده : فرس اخضع. ظلیم اخضع. || (ن تف
اخدعانلغتنامه دهخدااخدعان . [ اَ دَ ] (ع اِ) تثنیه ٔ اخدع . دو اخدع . دو رگ اخدع . دو رگ اند در موضع حجامت . دو رگ بجای حجامت . (دستوراللغة). رجوع به اخدع شود.
اخدعانلغتنامه دهخدااخدعان . [ اَ دَ ] (ع اِ) تثنیه ٔ اخدع . دو اخدع . دو رگ اخدع . دو رگ اند در موضع حجامت . دو رگ بجای حجامت . (دستوراللغة). رجوع به اخدع شود.