لغتنامه دهخدا
ابواللیث . [ اَ بُل ْ ل َ ] (اِخ ) (شیخ ...) سمرقندی . آنگاه که زنده چشم و ابواسحاق بن خضر میسوری و ابوموسی و خان زاده ابوالمعالی ترمذی و ابواللیث سمرقندی به قصد جان امیر تیمور گورکان عهد کرده و سوگند خوردند و امیر تیمور آنان را دستگیر کرد ابواللیث را بمکه ٔ مکرمه نفی کرد.<br