لغتنامه دهخدا
خالد. [ ل ِ ] (اِخ ) ابن طفیل بن مدرک الغفاری . ابن مندة گوید: ابن بنت منیع او را از صحابه دانسته است . عسقلانی [ صاحب اصابه ] می گوید: این قول ابن مندة درباره ٔخالد را در کتاب ابن بنت منیع نیافتم ، فقط او در ترجمه ٔ حال مدرک حدیثی ایراد کرده است و آن را از طریق سفیان بن حمزه