گردن پیچیدن
لغت‌نامه دهخدا
گردن پیچیدن . [ گ َ دَ دَ ] (مص مرکب ) اطاعت نکردن . اعراض کردن . سر باززدن :
نژادی از این نامورتر کراست
خردمند گردن نپیچد ز راست .
بکردار شیر است آهنگ اوی
نپیچد کسی گردن ازچنگ اوی .
چو گردن بپیچی ز فرمان شاه
مرا تابش روز گردد تباه .
نپیچد کسی گردن از رای تو
سر ما و پائینگه پای تو.
مپیچ ای پسر گردن از عدل و رای
که مردم ز دستت نپیچند پای .
تو هم گردن از حکم داور مپیچ
که گردن نپیچد زحکم تو هیچ .
مکن گردن از شکر یزدان مپیچ
که روز پسین سر برآری به هیچ .
اگر هوشمندی ره حق بسیچ
ز تعلیم و تنبیه گردن مپیچ .
نزاری قهستانی (دستورنامه چ روسیه ص 73).
نژادی از این نامورتر کراست
خردمند گردن نپیچد ز راست .
فردوسی .
بکردار شیر است آهنگ اوی
نپیچد کسی گردن ازچنگ اوی .
فردوسی .
چو گردن بپیچی ز فرمان شاه
مرا تابش روز گردد تباه .
فردوسی .
نپیچد کسی گردن از رای تو
سر ما و پائینگه پای تو.
نظامی .
مپیچ ای پسر گردن از عدل و رای
که مردم ز دستت نپیچند پای .
سعدی (بوستان ).
تو هم گردن از حکم داور مپیچ
که گردن نپیچد زحکم تو هیچ .
سعدی (بوستان ).
مکن گردن از شکر یزدان مپیچ
که روز پسین سر برآری به هیچ .
سعدی .
اگر هوشمندی ره حق بسیچ
ز تعلیم و تنبیه گردن مپیچ .
نزاری قهستانی (دستورنامه چ روسیه ص 73).
