چاقاچاق
لغتنامه دهخدا
چاقاچاق . (اِ صوت مرکب ) طراق طراق . شراق شراق . چاق چاق . صدایی که از شکستن چیزی برخیزد :
می شکست آن بند ز آن بانگ بلند
هر طرف میرفت چاقاچاق بند.
و رجوع به چاق چاق شود.
می شکست آن بند ز آن بانگ بلند
هر طرف میرفت چاقاچاق بند.
و رجوع به چاق چاق شود.