پاچیله
لغت‌نامه دهخدا
پاچیله . [ ل َ /ل ِ ] (اِ مرکب ) پاچله . پاافزار. پوزار :
برون کن پای از این پاچیله ٔ تنگ
که کفش تنگ دارد پای را لنگ .
در درون کعبه رسم قبله نیست
چه غم ار غواص را پاچیله نیست .
|| نوعی از کفش مانند غربال کوچک که کوفتن برف را پیادگان بر پای بندند و برف بدان کوبند تا مردم قافله و لشکریان به آسانی گذرند.
برون کن پای از این پاچیله ٔ تنگ
که کفش تنگ دارد پای را لنگ .
در درون کعبه رسم قبله نیست
چه غم ار غواص را پاچیله نیست .
|| نوعی از کفش مانند غربال کوچک که کوفتن برف را پیادگان بر پای بندند و برف بدان کوبند تا مردم قافله و لشکریان به آسانی گذرند.