وسیلت

وسیلت . [ وَ ل َ ] (ع اِ) سبب . وسیلة :
این طبع سخن سنج من وسیلت
در خدمت تو بی شمار دارد.

مسعودسعد.

یکی را... قوت شهوانی بر قوت عقل غالب گشته ... و بدین وسیلت خسر الدنیا و العقبی گردیده . (کلیله و دمنه ). و جسم هوا را به وسیلت برودت ... (سندبادنامه ). پس به وسیلت این فضیلت دل مشتاقان صید کند. (گلستان ).
او چاره ٔ کار بنده داند
چون هیچ وسیلتش نماند.

سعدی .

- بدان (به آن ) وسیلت ؛ به آن وسیله . بدان جهت . به آن سبب . (فرهنگ فارسی معین ) : و تاج فضیلت بدان وسیلت بر سر ایشان نهاده . (فرهنگ فارسی معین ازلباب الالباب ). || واسطه . پارتی . (فرهنگ فارسی معین ).
- بی وسیلت ؛ بدون واسطه . بی پارتی . (فرهنگ فارسی معین ) :
درِ میرو وزیر و سلطان را
بی وسیلت مگرد پیرامن .
(فرهنگ فارسی معین از گلستان چ فروغی ص 35).