نفوس
لغت‌نامه دهخدا
نفوس . [ ن ُ ] (ع اِ) ج ِ نَفس . رجوع به نَفس شود.
- نفوس ثلاثه ؛ نفس اماره و لوامه و مطمئنه ، یا کنایه از ارواح ثلاثه که روح حیوانی و نباتی و جمادی است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رجوع به ترکیبات نَفس شود.
- نفوس قدسیه ؛ ذاتهای پاک و ارواح اخیار. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رجوع به نَفس شود.
|| نزد ارباب صنعت ، کباریت و زرانیخ . (یادداشت مؤلف ). || (مص ) نفاسة. نفاس . نفس . نفیس . مرغوب فیه بودن . (از المنجد). رجوع به نَفَس و نفاسة شود.
- نفوس ثلاثه ؛ نفس اماره و لوامه و مطمئنه ، یا کنایه از ارواح ثلاثه که روح حیوانی و نباتی و جمادی است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رجوع به ترکیبات نَفس شود.
- نفوس قدسیه ؛ ذاتهای پاک و ارواح اخیار. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رجوع به نَفس شود.
|| نزد ارباب صنعت ، کباریت و زرانیخ . (یادداشت مؤلف ). || (مص ) نفاسة. نفاس . نفس . نفیس . مرغوب فیه بودن . (از المنجد). رجوع به نَفَس و نفاسة شود.
