ترجمه مقاله

میزیدن

لغت‌نامه دهخدا

میزیدن . [ دَ ] (مص ) میختن . آب تاختن . (لغت فرس اسدی ) (صحاح الفرس ). شاشیدن و بول کردن . (ناظم الاطباء). ادرار کردن . شاشیدن . آب تاختن . شاش کردن . (یادداشت مؤلف ). به معنی شاشیدن و بول کردن است . (از آنندراج ). به معنی بول کردن و شاشیدن باشد. (برهان ) :
گر کند هیچگاه قصد گریز
خیز و ناگه به گوشش اندر میز.

خسروی .


یا بکردار ببر اندر شیر
چیره گرد و بگوشش اندر میز.

خسروی .


ریخ سرگین بود و ریخن آنکه بسیار سرگین میزد. (از فرهنگ اسدی ).
کسی کز مرگ نندیشد نه از کشتن بپرهیزد
ز بیم و هیبت شمشیر او بر اسب خون میزد.

فرخی .


موش بدانک گزیده ٔ پلنگ را بجوید نه آن خواهد که بدو میزد. (جامعالحکمتین ص 171).
در زمین هرکجا بود موشی
سرنگونسار بر فلک میزد.

انوری


تو نمی گفتی که در جام شراب
دیو می میزد شتابان ناشتاب .

مولوی .


بر خویشتن بمیزی از بیم همچو موش
هرگه که چون پلنگ درآیم به خرخره .

پوربهای جامی .


- برمیزیدن (یا برمیختن ) ؛ میزیدن . شاشیدن . بول کردن : موش همی برگزیده ٔ پلنگ برمیزد. (جامعالحکمتین ص 170).
|| به معنی سرگین افکندن آید. (لغت فرس اسدی ، نسخه ٔخطی متعلق به کتابخانه ٔ نخجوانی ). || لخت شدن و افسرده و منجمد گشتن . || آمیختن . (ناظم الاطباء).
ترجمه مقاله