درنثار
لغتنامه دهخدا
درنثار. [ دُ ن ِ ] (ص مرکب ) نثار کننده ٔ در. درپاش . درافشان :
خاطری درنثار چون دریا
فکرتی تیزمایه چون آذر.
دستش به ابر نیسان ماند گه سخا
گر باشد ابر نیسان زربخش و درنثار.
خاطری درنثار چون دریا
فکرتی تیزمایه چون آذر.
دستش به ابر نیسان ماند گه سخا
گر باشد ابر نیسان زربخش و درنثار.