جافی

جافی . (ع ص ) خشن و تندخوی . جافی الخلیقه ؛ غلیظ و درشت نهاد. (اقرب الموارد). || جفا کننده . ستمگر. ظالم . جفاکار :
از این زمانه ٔ جافی و گردش شب و روز
شگرف گشت صبور و صبور گشت شگرف .

کسائی .

نجوید جز که شیرین جان فرزندانش این جافی
ندارد سود با تیغش نه جوشنها نه خفتانها.

ناصرخسرو.

اگر ز گردش جافی فلک همی ترسی
چنان بسان ستوران چرا همی خفتی .

ناصرخسرو.

گسستم ز دنیای جافی امل
ترا باد بند و گشای عمل .

ناصرخسرو.

آنکه بارها دستبرد زمانه جافی دیده بود سبک روی بکار آورد. (کلیله و دمنه ).
جیفه ٔ دشمنان جافی تو
از زبانی بدام و دد مرساد.

خاقانی .

خاص کردش وزیر جافی رای
با جفا هیچ کس ندارد پای .

نظامی .

چه میگویم نئی تو مرد این اسرار دین پرور
که تو از دنیی جافی بماندی در نگونساری .

عطار.

که لئیمان در جفا صافی شوند
چون وفا بینند خود جافی شوند.

مولوی .

|| قرار ناگیرنده بجای خود. (آنندراج ). || (ص ) ثوب جافی ؛ لباس خشن . (اقرب الموارد).