اطیار
لغتنامه دهخدا
اطیار. [اَطْ ] (ع اِ) ج ِ طیر. (متن اللغة) (ناظم الاطباء). || جج ِ طائر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ طائر. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) :
تو خلیل وقتی ای خورشیدهش
این چهار اطیار رهزن را بکش .
رجوع به طَیر وطائر شود.
تو خلیل وقتی ای خورشیدهش
این چهار اطیار رهزن را بکش .
رجوع به طَیر وطائر شود.