مغرق

مغرق . [ م ُ غ َرْ رَ ] (ع ص ) لجام مغرق بالفضة؛لگام به سیم آراسته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مُغرَق . (اقرب الموارد).پوشیده از زر یا سیم . سیم اندود. سیم کوفته . به زر و سیم یا گوهر آراسته . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا): گرزن نیم تاجی بود از دیبا بافند به زر و گوهر مغرق کرده ... (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 358).
گر ماه در لباس کبود منقط است
تو شاه در قبای نسیج مغرقی .

عثمان مختاری (دیوان چ همایی ص 513).

استری دید سیه زیر مغرق زینی
راست چون تیره شبی بسته بر او یکشبه ماه .

انوری .

مرا که دل در کل آه محرق است کلاه مغرق چه کنم . (منشآت خاقانی چ محمد روشن ص 218).
خوش برانیم جهان در نظر راهروان
فکر اسب سیه و زین مغرق نکنیم .

حافظ.

ز پرتو علم خلعت مغرق خود
سحر شد آستی و دامن جهان پر زر.

نظام قاری (دیوان ص 15).

به رخت مغرق خجل کرده ورد
ز مهر و سپهرش زر و لاجورد.

نظام قاری .

تاج مغرق به سر نهاد. (نظام قاری دیوان ص 150). و رویش از خرمی چون گل جامه ٔ مغرق برافروخت و گفت ... (نظام قاری دیوان ص 152). || غرق کرده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). غرق شده . فروشده :
عز تو و ایام تو جاوید همی باد
در فایده مستغرق و در شکر مغرق .

امیرمعزی .

شمشیر جنگیانت در خون شده مغرق
چونانکه برگذاری بیجاده را به مینا.

امیرمعزی (دیوان چ اقبال ص 4).