طروب
لغتنامه دهخدا
طروب . [ طَ ] (ع ص ) مرد بسیارطرب . (منتهی الارب ). شادمان . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). آنکه پیوسته شاد بُوَد :
گندم و جو را و باقی حُبوب
تو توانی خورد نی من ای طَروب .
گندم و جو را و باقی حُبوب
تو توانی خورد نی من ای طَروب .
مولوی .