خلج
لغتنامه دهخدا
خلج . [ خ َ ل َ ] (اِخ ) نام قبیله ای ترک که در حدود قرن چهارم هجری در بین افغان حالیه و سیستان مسکن جستند. (یادداشت بخط مؤلف ) :
برآورد میلی ز سنگ وز گچ
که کس را به ایران ز ترک و خلج .
برآورد میلی ز سنگ وز گچ
که کس را به ایران ز ترک و خلج .