خسان
لغت‌نامه دهخدا
خسان . [ خ َ ] (اِ) فرومایگان . (آنندراج ). ج ِ خس . رجوع به خس شود :
زین خسان خیر چه جوئی چو همی بینی
که بترب اندر هرگز نبود روغن .
می بگفتی راستی گر از زیان این خسان
عاقلان را گوش کردن قول من یاراستی .
گفت بگذار ترهات خسان
رو به بی بی سلام ما برسان .
از خسان همت کسان مطلب
که رخ و پیل کار شه نکنند.
زین خسان خیر چه جوئی چو همی بینی
که بترب اندر هرگز نبود روغن .
می بگفتی راستی گر از زیان این خسان
عاقلان را گوش کردن قول من یاراستی .
گفت بگذار ترهات خسان
رو به بی بی سلام ما برسان .
از خسان همت کسان مطلب
که رخ و پیل کار شه نکنند.