تلابیدن
لغت‌نامه دهخدا
تلابیدن . [ ت َ دَ ] (مص ) تراویدن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) (فرهنگ فارسی معین ). لغتی در تراویدن . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) :
خالی از خود بود و پر از عشق دوست
پس ز کوزه آن تلابد کاندر اوست .
_(مولوی (برطبق نسخه ٔ نیکلسن ، از یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || قهقهه و نقنقه کردن و بانک کردن غوک و مرغ خانگی پس از تخم نهادن . (ناظم الاطباء).k05l)_
خالی از خود بود و پر از عشق دوست
پس ز کوزه آن تلابد کاندر اوست .
_(مولوی (برطبق نسخه ٔ نیکلسن ، از یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || قهقهه و نقنقه کردن و بانک کردن غوک و مرغ خانگی پس از تخم نهادن . (ناظم الاطباء).k05l)_
