تشنه دل
لغت‌نامه دهخدا
تشنه دل . [ ت ِ ن َ / ن ِ دِ ] (ص مرکب ) بمعنی تشنه جگر است که کنایه از اشتیاق باشد. (برهان ). تشنه جگر. (مجموعه ٔ مترادفات ) (ناظم الاطباء) :
خاقانیا نه تشنه دلانند زیر خاک
کاریز دیده بی نم خونین چه مانده ای .
به شیران مده نوشداروی معنی
ز تشنه دلان ناشتایی طلب کن .
از تو نشایدکه بدین سان روم
تشنه دل از چشمه ٔ حیوان روم .
خاقانیا نه تشنه دلانند زیر خاک
کاریز دیده بی نم خونین چه مانده ای .
خاقانی .
به شیران مده نوشداروی معنی
ز تشنه دلان ناشتایی طلب کن .
خاقانی .
از تو نشایدکه بدین سان روم
تشنه دل از چشمه ٔ حیوان روم .
امیرخسرو (از آنندراج ).
