کازه
/kāze/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
١. آغل گوسفند؛ مغاره.
٢. کلبۀ صحرایی.
٣. سایه‌بانی که با شاخه‌های درخت و علف در بیابان یا در میان کشتزار درست کنند؛ آلاچیق؛ کریز؛ کرچه؛ کومه: ◻︎ چو آمد بیابان یکی کازه دید / روان آب و مرغی خوش و تازه دید (اسدی: ۲۷۹).
٢. کلبۀ صحرایی.
٣. سایه‌بانی که با شاخه‌های درخت و علف در بیابان یا در میان کشتزار درست کنند؛ آلاچیق؛ کریز؛ کرچه؛ کومه: ◻︎ چو آمد بیابان یکی کازه دید / روان آب و مرغی خوش و تازه دید (اسدی: ۲۷۹).