پیشی
/piši/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
سبقت؛ تقدم؛ پیش افتادن؛ پیش بودن.
⟨ پیشی جستن: (مصدر لازم)
۱. تلاش کردن برای پیش افتادن.
۲. = ⟨ پیشی گرفتن
⟨ پیشی دادن: (مصدر متعدی) حق تقدم دادن؛ فرصت دادن به کسی برای پیش رفتن و جلو افتادن.
⟨ پیشی کردن: (مصدر لازم)
۱. = ⟨ پیشی گرفتن.
۲. = ⟨ پیشی جستن
⟨ پیشی گرفتن: (مصدر لازم) پیش افتادن؛ جلو افتادن.
⟨ پیشی جستن: (مصدر لازم)
۱. تلاش کردن برای پیش افتادن.
۲. = ⟨ پیشی گرفتن
⟨ پیشی دادن: (مصدر متعدی) حق تقدم دادن؛ فرصت دادن به کسی برای پیش رفتن و جلو افتادن.
⟨ پیشی کردن: (مصدر لازم)
۱. = ⟨ پیشی گرفتن.
۲. = ⟨ پیشی جستن
⟨ پیشی گرفتن: (مصدر لازم) پیش افتادن؛ جلو افتادن.