عاطل
/'ātel/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده
۱. ویژگی آنچه یا آنکه به کار گرفته میشود؛ بیکار.
۲. [قدیمی] بیبهره.
۳. [قدیمی] بدون مسئول یا متصدی.
⟨ عاطلوباطل: بیکار؛ بیهوده.
۲. [قدیمی] بیبهره.
۳. [قدیمی] بدون مسئول یا متصدی.
⟨ عاطلوباطل: بیکار؛ بیهوده.