روضه
/ro[w]ze/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. [مجاز] مطالب و اشعاری که در سوگواری و عزاداری بالای منبر می‌خوانند. Δ مٲخوذ از نام کتاب «روضةالشهدا» تٲلیف ملاحسین کاشفی، از علما و وعاظ دورۀ تیموریان که آن را در سال ۹۰۸ هجری قمری دربارۀ وقایع کربلا و شهادت حضرت امام حسین تٲلیف کرده.
٢. [مجاز] جلسه‌ای که برای خواندن این سوگواری برگزار می‌شود: رفته بودم روضه.
٣. [قدیمی] باغ؛ گلستان؛ گلزار؛ سبزه‌زار؛ مرغزار.
۴. [قدیمی، مجاز] قبر بزرگان دینی.
۵. [قدیمی] بهشت.
⟨ روضهٴ رضوان: [قدیمی] باغ بهشت.
٢. [مجاز] جلسه‌ای که برای خواندن این سوگواری برگزار می‌شود: رفته بودم روضه.
٣. [قدیمی] باغ؛ گلستان؛ گلزار؛ سبزه‌زار؛ مرغزار.
۴. [قدیمی، مجاز] قبر بزرگان دینی.
۵. [قدیمی] بهشت.
⟨ روضهٴ رضوان: [قدیمی] باغ بهشت.