تخییل

۱. (ادبی) در بدیع، ابداع کردن وجوه خیالی برای ستایش یا نکوهش چیزی به‌طوری‌که در شنونده و خواننده تٲثیر کند و اثری از حزن یا نشاط یا بیم‌وامید پدید بیاورد؛ ایهام.
۲. [قدیمی] به خیال افکندن.
۳. [قدیمی] به کسی تهمت زدن.