تخلص
/taxallos/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. (ادبی) نام یا لقبی که شاعر برای خود انتخاب می‌کند و در بیت آخر شعر می‌آورد، مانند سعدی، حافظ، و خواجو.
۲. (ادبی) بیتی که شاعر، نام شعری خود را در آن می‌آورد.
۳. (ادبی) در بدیع، بیتی در قصیده که تغزل و تشبیب را به تنۀ اصلی پیوند می‌زند.
۴. (اسم مصدر) [قدیمی] خلاص شدن؛ رهایی یافتن.
۲. (ادبی) بیتی که شاعر، نام شعری خود را در آن می‌آورد.
۳. (ادبی) در بدیع، بیتی در قصیده که تغزل و تشبیب را به تنۀ اصلی پیوند می‌زند.
۴. (اسم مصدر) [قدیمی] خلاص شدن؛ رهایی یافتن.