بدیع
/badi'/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده
۱. تازه؛ نو.
۲. شگفت.
۳. موجد و مبتدع؛ نوبیرونآورنده.
۴. (اسم) (ادبی) علمی که در آرایش سخن، زینت کلام، صنایعی که نظم و نثر را زینت میدهد بحث میکند.
۲. شگفت.
۳. موجد و مبتدع؛ نوبیرونآورنده.
۴. (اسم) (ادبی) علمی که در آرایش سخن، زینت کلام، صنایعی که نظم و نثر را زینت میدهد بحث میکند.