اقرار
/'eqrār/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده
۱. با گفتن یا نوشتن، کاری یا امری را پذیرفتن.
۲. اعتراف کردن به امری به سود دیگری و به زیان خود؛ اعتراف؛ بروز دادن؛ خستو شدن.
۲. اعتراف کردن به امری به سود دیگری و به زیان خود؛ اعتراف؛ بروز دادن؛ خستو شدن.