کلونلغتنامه دهخداکلون . [ ک ُ ] (اِ) کلان . قید چوبی که پشت در نصب کنند و در را بدان بندند. (فرهنگ فارسی معین ). کلان . کلیدان . غلق . فلج .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). چفت و بس
کلون درگویش اصفهانی تکیه ای: kulun طاری: külün-e bar طامه ای: kulun طرقی: külün-e bar کشه ای: külün نطنزی: kolun-e bar