پوساندن

pusāndan

معنی

چیزی را در جایی گذاشتن یا به حالتی درآوردن که زودتر پوسیده شود؛ پوسیده گردانیدن.

جست‌وجوی دقیق

پوساندن

لغت‌نامه دهخدا

پوساندن . [ دَ ] (مص ) بپوسیدن داشتن . پوسانیدن .- هفت کفن پوساندن ؛ دیری بر چیزی گذشتن : هفت کفن پوسانده است ؛ دیری است مرده و از میان رفته است .

پوساندن

فرهنگ فارسی عمید

چیزی را در جایی گذاشتن یا به حالتی درآوردن که زودتر پوسیده شود؛ پوسیده گردانیدن.

پوساندن

گویش اصفهانی

تکیه ای: bepüsni طاری: püsnây(mun) طامه ای: pisnâɂan طرقی: püsnâymun کشه ای: pisnâymun نطنزی: pus(u)nâɂan

پوساندن

گویش خلخال

اَسکِستانی: pusta kard.e دِروی: pəx.ân.əs.en شالی: pusânəs.an کَجَلی: pösân.əst.an کَرنَقی: pissâmənəsan کَرینی: pissâmənəsan کُلوری: pəxsâmânəsan گیلَوانی: pəxânəsi لِردی: pisânəsan

جست‌وجوی هم‌آوا

پوسانیدن

پوسانیدن . [ دَ ] (مص ) بپوسیدن داشتن . تبلیة. ابلاء. پوساندن . پوسیده کردن . بگردانیدن صورت چیزیست اعم از تر و خشک با گذرانیدن زمان بر او یا بعلاجی . (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ): دیگر آنکه بیشتر خوردنیها می پوسانند پس میخورند، چون ترینه و چغندر آب و شلغماب و غیر آن . (ذخیره ٔ خوار

پوشانیدن

لغت‌نامه دهخدا

پوشانیدن . [ دَ ] (مص ) پوشاندن . جامه در بر کسی کردن . درپوشانیدن . ملبس کردن . الباس . (تاج المصادر بیهقی ) : و گر زآنکه دانی که با آن هزبرنتابی تو خود را مپوشان بگبر. فردوسی .سندس رومی در نارونان پوشاندند. <