بلمهلغتنامه دهخدابلمه . [ ب َ م َ / م ِ / ب ُ م َ / م ِ] (اِ) ریش انبوه و دراز. (برهان ) (آنندراج ). بامه .(شرفنامه ٔ منیری ). ضد کوسه . (آنندراج ) (انجمن آرا). || پایه و زینه و نردبان . (ناظ
بلمهلغتنامه دهخدابلمه . [ ب َ م َ/ م ِ ] (ص ) مردم ریش دراز. (برهان ). درازریش . (غیاث ). ریشو. لحیانی . ریش تپه . بزرگ ریش . بامه : تیزی که چون کواکب منفضه (؟) گاه رجم با ریش بلمه ٔ شب تیره قران کند. کمال
بلمهفرهنگ فارسی معین(بَ مِ) ( اِ.) 1 - ریش بلند و انبوه . 2 - مردی که ریش بلند و انبوه داشته باشد. بامه هم گفته شده .
بلمةلغتنامه دهخدابلمة. [ ب َ ل َ م َ ] (ع اِ) سخت آرزومندی ناقه به فحل و آماسیدگی شرم وی از شدت آرزومندی نر. (از منتهی الارب ). ورم شرم از شدت گشن خواهی . (از ذیل اقرب الموارد از لسان ). || آماسیدگی لب . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شکوفه ٔ درخت عضاه . (از ذیل اقرب الموارد از لسان ).<
بلمه ریشلغتنامه دهخدابلمه ریش . [ ب َ م َ / م ِ] (ص مرکب ) ریشو. ریش دراز. (آنندراج ). انبوه ریش . درازریش . (ناظم الاطباء). آنکه ریشش دراز و انبوه است . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بلمه شود : ترک و تازیک و وشاق و بلمه ریش حاجب
بلمیلغتنامه دهخدابلمی . [ ب َ ] (ع اِ) نوعی از انجیر عرب . انجیر عربی .انجیر فرعون . انجیر فرعونی . تین الاحمق . جمیز. جمیزی . چنار فرنگی . حماطة. (از دزی ). رجوع به جمیز شود.
بیلمیلغتنامه دهخدابیلمی . [ ب َ ل َ ] (ص نسبی ) منسوب به بیلم . || سیف بیلمی ؛ شمشیر سفید. (از ذیل اقرب از لسان ).
بلمه ریشلغتنامه دهخدابلمه ریش . [ ب َ م َ / م ِ] (ص مرکب ) ریشو. ریش دراز. (آنندراج ). انبوه ریش . درازریش . (ناظم الاطباء). آنکه ریشش دراز و انبوه است . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بلمه شود : ترک و تازیک و وشاق و بلمه ریش حاجب
یلمه ریشلغتنامه دهخدایلمه ریش . [ ی َ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) ریش پهن و دراز. (ناظم الاطباء). مصحف «بلمه ریش ». رجوع به «بلمه ریش » شود.
بامهلغتنامه دهخدابامه . [ م َ / م ِ ] (اِ) ریش دراز وبزرگ و انبوه باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). ریش انبوه . (فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || (ص ) درازریش . (برهان قاطع) (آنندراج ). بلمه نیز گویند. (فرهنگ خطی ) (از فرهنگ شعوری ج <span class="hl
کپه ریشلغتنامه دهخداکپه ریش . [ ک ُپ ْ پ َ / پ ِ ] (ص مرکب ) دارای ریش انبوه . پرریش . لحیانی . بلمه . ریش آور.
لحیانلغتنامه دهخدالحیان . [ ل ِح ْ ] (ع اِ) آب اندک . || گو که سیل کنده باشد. (منتهی الارب ). || نام شکلی از شانزده شکل رمل به این صورت : -ااا-(آنندراج ). || (ص ) لحیانی . ریشو. بلمه . صاحب ریش دراز.
بلمه ریشلغتنامه دهخدابلمه ریش . [ ب َ م َ / م ِ] (ص مرکب ) ریشو. ریش دراز. (آنندراج ). انبوه ریش . درازریش . (ناظم الاطباء). آنکه ریشش دراز و انبوه است . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بلمه شود : ترک و تازیک و وشاق و بلمه ریش حاجب
چوبلمهلغتنامه دهخداچوبلمه . [ ل َ م َ / م ِ ] (اِ) خربق سفید گلی است از تیره آلاله ها. دارای پنج تا بیست گلبرگ که همه دارای مهمیزند و ریشه های ضخیم این گیاه دارای ماده ٔ سمی شدید هلبرین است . (گیاه شناسی تألیف حسین گل گلاب ص 199</spa
ابلمهلغتنامه دهخداابلمه . [ اَ ل َ م َ / اِ ل ِ م َ / اُ ل ُ م َ ] (ع اِ) یک برگ مقل . || نهلک خرما، یعنی برگ خرما. (مهذب الاسماء). خوصه .
قابلمهلغتنامه دهخداقابلمه . [ ل َ م َ/ م ِ ] (ترکی ، اِ) قسمی ظرف بزرگ فلزّی (مسین و غیره ). ظرف فلزّی بزرگ با درو سرپوش هم از فلز که بر وی استوار شود برای نگاه داشتن پلو و دیگر چیزها. دیگ فلزی سربسته برای طبخ .ترکیب ها:- قابلمه پز</spa
سوبلمهفرهنگ فارسی عمیدترکیب کلر و جیوۀ دوظرفیتی که سفیدرنگ، بیبو و بسیار سمّی است و برای ضدعفونی کردن زخمها، از بین بردن قارچها و حشرهها و نیز در صنعت چاپ بر روی پارچه کاربرد دارد.