آوخلغتنامه دهخداآوخ . [ وَ ] (صوت ، اِ) دریغا. دریغ. افسوس . آواخ . آه . آخ . آوَه . یاحسرتا. آواه . دردا : بدرد دل آوخ که بریان شوندچه بر حال من زار گریان شوند. فردوسی . گفت آ
آوخلغتنامه دهخداآوخ . [ وُ ] (اِخ ) نام کوهی است بسرحد غربی ایران ، میان لادین و مرغاب ، نزدیک کوه ماهی هلانه و کوه مورشهیدان .
اوخلغتنامه دهخدااوخ . (اِ صوت )آوازی که هنگام درد کشیدن برآرند. || (عامیانه ) در تداول کودکان جراحت . ریش : دستم اوخ شده .
اوخاشلغتنامه دهخدااوخاش . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ وَخش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مردم فرومایه و کمینه و بی اعتبار و هیچکاره و ردی از هر چیزی . (آنندراج ). رجوع به اوباش شود.